"Pierwsza niedziela tego okresu liturgicznego rozpoczyna się Introitem: Invocabit me (On mnie wezwie) Ps 90. Liturgia prowadzi intymny dialog między Ojcem i Synem, w którym głos staje się alegorią odwiecznej woli, objawiającej się w chwale właśnie poprzez zmartwychwstanie: Glorificabo eum (Będę Go sławił) Ps 90! Czasownik, który jest rzutowany w teologiczną przyszłość i obejmuje całą historię (przeszłość, teraźniejszość i przyszłość), aż do wybrzmienia dokładnie w neumenie i w modalności (8. tryb) Nocy Paschalnej w tym kantyku, który podsumowuje wielkość doświadczenia wyzwolenia przeżytego przez Mojżesza i Izraelitów: Gloriose enim honorificatus est (Chwalebnie, zaiste, został uhonorowany) Wj 15, 1.
Wielki Post otwiera się więc głosem Ojca i staje się wędrówką, która prowadzi nas do oczekiwania na ten nowy świt, w którym wiecznie rozbrzmiewa odpowiedź Syna: Resurrexi, et adhuc tecum sum (Zmartwychwstałem i jestem z wami zawsze)".